Majewska-Pokoje do wynajęcia

Śluza Guzianka (długość 44m, szerokość wrót 7,5m, różnica poziomów wody około 2,2m) łącząca dwa jeziora: Bełdany i Guzianka Mała.

Rocznie przepływa przez nią około 20.000 łodzi. Mieści się w niej około 14 przeciętnych jachtów. Przed wpłynięciem należy czekać po lewej stronie za palami.

Jak już znajdziemy się w śluzie, operator śluzy pobiera od nas opłatę za pomocą sitka na kiju i rozpoczyna się śluzowanie. W miejscu tym śluzują się zarówno kajaki, turystyczne jachty, jak również statki pasażerskie.

MUZEUM K.I. GAŁCZYŃSKIEGO
LEŚNICZÓWKA PRANIE
tel./fax (87)-423-19-21
Czynne: 9:30 - 17:00
W poniedziałki, wtorki i dni poświąteczne muzeum nieczynne.

W przepięknej okolicy tuż nad Jeziorem Nidzkim położona jest słynna LEŚNICZÓWKA PRANIE. Do miejsca tego wiedzie kilka szlaków. Żeglarze mogą dotrzeć przepływając część jeziora nidzkiego i cumując przy pomoście który jest na przeciwko leśniczówki.

Jadąc samochodem za 3 km za Rucianem trzeba skrecić w lewo i po kilku km dojeżdża się do Leśniczówki. Do muzeum prowadzą także szlaki piesze z Rucianego i Krutyni oraz trasa rowerowa z Rucianego.

Leśniczówka Pranie zostałą zbudowana okolo roku 1880. Swą sławę zawdzięcza licznym pobytom Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1905-1953), który po raz pierwszy zagościł w leśniczówce w roku 1950(leśniczym w tym okresie był Stanisław Popowski). To właśnie tutaj poeta stworzył takie dzieła jak: Kronika Olsztyńska, Wit Stwosz, Niobe, Ezop świeżo malowany, cykl Pieśni.

W 1980 roku córka Gałczyńskiego, Kira Gałczyńska(autorka wielu książek, w tym Mazurskich szlaków Gałczyńskiego) otworzyła w leśniczówce muzeum ojca i przez wiele lat była kustoszem.

Poniemiecka leśniczówka położona jest na niewielkiej polance otoczonej przez las. Jest to niewielki budynek z czerwonej cegły z drewnianą werandą, obrośnięty przez dziką winorośl. Wewnątrz został odtworzony warszawski gabinet Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. W muzeum zgromadzono listy do ukochanej Natalii, zdjęcia, rękopisy utworów. W sezonie wakacyjnym (lipiec, sierpień) odbywają się tu koncerty muzyki poważnej, które są połączone recytacją wierszy poety. Spotkaćtu można i usłyszeć wybitnych artystów polskiej estrady. Od lat Muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego jest niekwestionowanym centrum kultury nie tylko Gminy Ruciane-Nida, ale całego powiatu piskiego.

Klasztor Starowierców położony jest w niewielkiej wsi niedaleko miejscowości Ruciene-Nida, w Wojnowie. Jest to wieś którą zamieszkują wyznawcy czterech religii: katolicy, ewangelicy, prawosławni i staroobrzędowcy. Na wstępie najlepiej jeśli wyjaśnimy kim byli starowiercy:


Staroobrzędowcy, starowiercy, raskolnicy, nie zreformowany odłam Cerkwi prawosławnej. Jego duchowieństwo z protopopem Awwakumem na czele nie przyjęło zmian wprowadzonych przez patriarchę Nikona w 1653. Polegały one na ujednoliceniu obrzędowości (m.in. na wprowadzeniu obrzędów greckich tam, gdzie występowały lokalne różnice).

Awwakuma wraz z rodziną zesłano na Syberię, gdzie w 1682 został spalony żywcem. Po prześladowaniach, które doprowadziły do zagłady nie zreformowanego duchowieństwa, staroobrzędowcy podzielili się na popowców i bezpopowców: pierwsi, korzystając z pomocy metropolity serbsko-bośniackiego biskupa Ambrożego, utworzyli w 1846 w Białej Krynicy na Bukowinie własną hierarchię cerkiewną.

Drudzy stwierdzili, że Bóg odebrał ludziom sakramenty i jedynym przewodnikiem duchowym może być bezpośrednio Chrystus. Założyli izolujące się od oficjalnych organizacji i oddające się ascezie grupy (tołpy).

W 1905 liczba staroobrzędowców w Rosji była oceniana na ok. 20 mln. Obecnie jest ich ok. 3 mln, głównie w Polsce, Bułgarii, Rumunii, Ameryce i Australii.

Dzieje mazurskich staroobrzędowców są ściśle związane z klasztorem w Wojnowie. Pierwsze wzmianki dotyczące klasztoru pochodzą z roku 1836 kiedy Ławrientij Rastropin (1762-1851) założył nad brzegiem jeziora Duś pustelnie. Następnie w 1847 roku została ona przekształcona w klasztor. Pierwszym przeorem został Michaił Chawronin. Dwa lata później klasztor w Wojnowie stał się filią słynnego ośrodka staroobrzędowców w Moskwie. Klasztor najprężniej rozwijałsię w latach 1852-1867 za czasów przeora Pawła Pruskiego.(Pieter Iwanowicz Lendiew, 1821-1895). W 1885 roku przybyła do Wojnowa zakonnica Eupraksja, która poźniej wykupiła klasztor. Wtedy to przybyły do klasztoru w Wojnowie siostry zakonne z Rosji.

W 1968 roku właścicielem klasztoru stał się Leon Ludwikowski, który zobowiązał się do opieki dwoma mieszkającymi w klasztorze zakonnicami. Obecnie klasztor jest własnością Pana Krzysztofa Ludwikowskiego (syna poprzedniego właściciela).

Aktualny wygląd klasztor zawdzięcza obecnym właścicielom. W części modlitewnej klasztoru znajdują się ikony, 3.5 metrowy posrebrzany żyrandol z 1910 roku i księgi liturgiczne. Pozostałe budynki które dawniej należały do klasztoru przekształcone zostały na gospodarstwo agroturystyczne.

Starowiercy ze wsi Wojnowo chowani są na przyklasztornym cmentarzu.

Wierzba to wieś położona w południowo-zachodniej części Popielskiego Rogu. Pierwsi osadnicy pojawili się tu w XVIIw. Wtedy to istniało kilka gospodarstw rolnych. Walory turystyczne Wierzby doceniano juz przed II Wojną Światową. Wieś została nawet uwieczniona w książce Melchiora Wańskowicza "Na tropach Smętka", nazywała się w tych czasach Beldahn lub Spirding-Beldahn.

Aktualnie Wierzba jest kolejną miejscowością turystyczną na Mazurach. Znajduje się tutaj Dom Twórczy Państwowej Akademii Nauk, port żeglarski i prom samochodowo-pasażerski.

Prom kursuje cały sezon pomiędzy Wierzbą a zachodnim brzegiem jeziora Bełdany, pokonując odległość około 350m. Żeglując po Bełdanach warto uważać i nie omijać promu będąc tuż przed nim lub tuż za nim, gdyż można zachaczyć mieczem o liny dzięku którym prom się przemieszcza.